Patrol

Patrolowanie jest podstawowym zadaniem piechoty. Patrol jest podstawowym narzędziem jakim dysponuje dowódca do wykonania zadań. W najprostszej formie Patrol jest bezpiecznym sposobem przemieszczania
się z punktu A do B w terenie gdzie jest możliwy kontakt z przeciwnikiem. Patrol może również stanowić część bardziej złożonych zadań jak na przykład zasadzka która składa się z patrolu na miejsce zasadzki, zasadzki właściwej i patrolu powrotnego po zakończeniu akcji.

Wyróżniamy następujące rodzaje patroli: 

1. Patrol do kontaktu z przeciwnikiem
2. Patrol rozpoznawczy
3. Patrol stacjonarny

Podczas działań operacyjnych na poziomie taktycznym, siła ognia nowoczesnej broni automatycznej  weryfikuje wszelkie błędy popełnione przez żołnierzy. Poprawna technika przemieszczania się w terenie stanowi o bycie oddziału. Poruszanie się w terenie, lub patrolowanie jest umiejętnością która musi być opanowana przez poszczególnych członków oddziału na bardzo wysokim poziomie. Grupa żołnierzy przemieszczających się w terenie z użyciem poniższych technik, nazywana jest patrolem.  Technika poruszania się w terenie składa się z umiejętności ustawiania stóp na podłożu, skrytości poruszania się, odstępem pomiędzy żołnierzami, skanowaniem sektorów ogniowych oraz wzajemnym ubezpieczeniem. Grupa żołnierzy stosujących te techniki, i poruszająca się w danym szyku, tworzy formacje patrolową. 

Wszystkie opisane techniki jak i cała taktyka prowadzenia walki, nie jest szablonowym stereotypem. Płynnie zmienia się w zależności od dwóch podstawowych czynników:

 TEREN i PRZECIWNIK

Ten uniwersalny modyfikator może być zastosowany do każdego aspektu prowadzenia operacji. Podczas patrolowania, zmieniające się warunki terenowe będą dyktować zmianę odstępu, formacji patrolowej itp. a prawdopodobieństwo kontaktu z przeciwnikiem jak i również jego uzbrojenie, liczebność i znana metoda działania dyktują opcje taktyczne dostępne dla dowódcy.

Drużyna składa się z 7-10 żołnierzy jest najmniejszym elementem który porusza się w terenie w formacji patrolowej. D-ca drużyny, w oparciu o wspólne umiejętności każdego żołnierza musi kontrolować swoją drużynę. Kontrola odbywa się przede wszystkim za pomocą sygnałów patrolowych. Ponadto głównym narzędziem kontroli jest rutyna patrolowa – każdy żołnierz wie gdzie znajduje się jego miejsce w formacji i co jest od niego oczekiwane, oraz uniwersalna zasada “rób to co ja robię”.

Jeżeli zwiadowca się zatrzymuje, reszta drużyny również się zatrzymuje. W dobrze przeszkolonej  drużynie, sprawnie przekazującej znaki patrolowe nie jest wymagany kontakt wzrokowy d-cy z każdym podwładnym. Radiostacje, jeżeli są na stanie, powinny być używane jedynie w wyjątkowych wypadkach. Wyróżniamy dwie techniki poruszania się w terenie: Gdy kontakt jest wysoce prawdopodobny Gdy kontakt jest pewny Od momentu desantowania do momentu ekstrakcji, podczas działań wojennych, kontakt z przeciwnikiem   w terenie jest wysoce prawdopodobny jako że aktualna pozycja wszystkich możliwych zagrożeń nie jest nigdy znana niezależnie od poziomu przeprowadzonego rozpoznania. Zatem patrol zawsze porusza  się zakładając że kontakt z przeciwnikiem może w każdej chwili nastąpić. Technika ta ma na celu  stworzenie optymalnych warunków do zniszczenia przeciwnika w razie kontaktu oraz dla przetrwania  oddziału.

Prędkość poruszania: Jest wiele czynników które wpływają na prędkość poruszania patrolu w strefie operacyjnej. -Teren i roślinność -Czas przeznaczony na wykonanie zadania. -Operacje przeciwnika -Dzień/noc. -Warunki atmosferyczne. -Zachowanie ciszy jest kluczem do sukcesu patrolu. Z praktyka można się poruszać w terenie z  -dostateczna prędkością w prawie zupełniej ciszy. Średnia prędkości poruszania patrolu to:                          1.Teren Zamknięty –      1000m –  3000m na dzień             2. Teren Otwarty    --     3000m -- 10 000m na dzień W zależności od aktywności przeciwnika patrol powinien zawsze poruszać się  w tzw.: “skokach taktycznych”. W terenie zamkniętym i podczas bez księżycowych  nocy, skoki nie powinny być dłuższe niż 50m. Skok taktyczny to po prostu niewielki  odcinek który przemierza patrol, po czym się zatrzymuje.  Takie postoje należy robić w celu sprawdzania nawigacji,  odpoczynku żołnierzy oraz prowadzenia nasłuchu. W terenie otwartym długość każdego  skoku powinna wynosić do 300 metrów. Źródło: SPECOPS ''Autorzy serwisu SPECOPS nie ponoszą odpowiedzialności za wykorzystanie, prawidłowe lub nie, zawartych tu informacji.  Wszystkie operacje w terenie niosą ze sobą element ryzyka. Informacja jest prezentowana tylko dla celów edukacyjnych.  Informacje i wiadomości zamieszczone na serwisie SPECOPS pochodzą wyłącznie z ogólnodostępnych źródeł:  książek, opublikowanych podręczników wojskowych oraz Internetu.''

Podstawy

Po okresie szkolenia podstawowego w którym rekruci uczą się podstaw taktyki, orientacji w terenie, musztry, pierwszej pomocy, strzelectwa i przestrzegania norm i zasad wzorowanych na wojsku polskim przychodzi czas na realizowanie dalszych zagadnień, głównie związanych z rozpoznaniem.

Patrol, formacje patrolowe, maskowanie i łamanie tropu to jedne z wielu tematów z które będą musieli wpoić szkoleni.

Zwiad jest szczególnym rodzajem sił zbrojnych w których indywidualne umiejętności maskowania sie, dobra forma, cierpliwość, silna wola i znajomość swoich obowiązków  jest kluczem do sukcesu całego pododziału.

Szkolenie rekrutów

Dwa razy tygodniu obywają się spotkania szkoleniowe dla rekrutów wyrażających chęci dołączenia do kompanii rozpoznawczej.

Szkolenie przygotowawcze łącznie trwa pięć dni, rekruci nabywają w nim wiedzę na tematy podstawowe z zakresu szkolenia wojsk lądowych, pierwszej pomocy a także poprawiają tężyznę fizyczną. Szkolenie zakańcza się egzaminem z w-f  i sprawdzianami pisemnym i praktycznym z wiedzy na tematy poruszane w trakcie unitarki.

Rekrut po zaliczeniu sprawdzianu otrzymuję beret i naszywkę z symbolem kompanii stając się jej oficjalnym i pełnoprawnym członkiem.

Rekrutacja

Cały czas jest prowadzony nabór na młodszych zwiadowców.
Aby dołączyć grupy która weźmie udział w selekcji należy uzupełnić podanie które pobrać można w linku poniżej.

http://speedy.sh/3yu5Q/podanie.rtf

Podanie należy odesłać na emile rozpoznanie3@gmail.com

Czym jest rozpoznanie ?

Rozpoznanie – jest produktem wiedzy dotyczącej działalności i możliwości prowadzenia działań przez aktualnego lub potencjalnego przeciwnika, obszaru prowadzenia działań i warunków hydrometeorologicznych.

W znaczeniu rzeczowym – to zespół sił i środków przeznaczonych do zdobywania (pozyskiwania), gromadzenia informacji, przetwarzania ich w dane rozpoznawcze oraz rozpowszechniania tych danych do zainteresowanych odbiorców.

Rozpoznanie oznacza całokształt przedsięwzięć realizowanych przez wszystkie szczeble dowodzenia, determinowane koniecznością możliwie najszybszego i pełnego zdobywania i dostarczania informacji o przeciwniku

Rozpoznanie to również: sztabowe komórki rozpoznawcze, oddziały i pododdziały rozpoznawcze oraz nieetatowe elementy rozpoznawcze.

Informacja i dane rozpoznawcze to czynniki decydujące o powodzeniu w walce, a ich zdobywanie odbywa się w warunkach ciągłej walki informacyjnej polegającej na:

zdobywaniu (pozyskiwaniu) informacji

zakłócaniu informacyjnym

obronie informacyjnej

Informacja składa się z pojedynczego lub grupy faktów, które zostały zarejestrowane za pomocą sił i środków rozpoznania i zgromadzone w jednym miejscu. Stanowi ona opis zaistniałego stanu rzeczy w danym czasie i przestrzeni. Z natury posiada jednoznaczne brzmienie i może być związana z wydarzeniami bieżącymi lub przyszłymi. Jest definiowana jako nieprzetworzone fakty opisane w dowolny sposób, które poddane właściwej obróbce analitycznej przez sztabowe komórki rozpoznawcze i powiązane z innymi cząstkowymi informacjami tworzą dane rozpoznawcze. Zdobywane informacje powinny z punktu widzenia odbiorcy spełniać cechy użyteczności, wiarygodności, aktualności i pełności zawartych w sobie treści.

Dane rozpoznawcze to produkt uzyskany poprzez przetwarzanie informacji o przeciwniku lub potencjalnym przeciwniku oraz o obszarach bieżących lub planowanych działań. Dane rozpoznawcze powinny zapewnić dowódcy prognozy, co do prawdopodobnych zamiarów i możliwości przeciwnika lub dane niezbędne do jego rażenia.

Dowódca będzie zainteresowany informacjami z następujących rejonów:

Oddziaływania

obszar geograficzny w obrębie, którego dowódca ma bezpośredni wpływ na prowadzenie działań poprzez manewr i oddziaływanie ogniowe sił i środków będących w jego dyspozycji; zawiera się w rejonie odpowiedzialności rozpoznawczej.

Odpowiedzialności rozpoznawczej

jest to ograniczony liniami koordynacyjnymi, przydzielony dowódcy obszar, w którym odpowiada on za zdobywanie i dostarczanie informacji przy użyciu sił i środków będących w jego dyspozycji

Zainteresowania rozpoznawczego

jest to rejon stanowiący przedmiot zainteresowania dowódcy w zakresie osiągania bieżących lub planowanych celów działań, obejmujący jego rejon oddziaływania i odpowiedzialności oraz obszary przylegające.

System rozpoznania

W celu sprawnego dowodzenia i kierowania działalnością rozpoznawczą organizuje się system rozpoznania. Obejmuje on rozwinięte i ugrupowane w przestrzeni siły i środki rozpoznania wszystkich rodzajów wojsk wraz z ich komórkami kierowania, powiązane więzami informacyjnymi i działające zgodnie z zamiarem prowadzenia operacji (walki), w celu pozyskiwania informacji niezbędnych do skutecznego prowadzenia i planowania jej dalszego przebiegu.

System rozpoznania musi być przygotowany i rozwinięty z takim wyprzedzeniem, aby zapewnić optymalne przygotowanie operacji (walki) oraz tak zorganizowany, aby zapewnić skuteczną walkę i niezbędne informacje do planowania dalszych działań.

Wszystkie dostępne dowódcy elementy działalności rozpoznawczej powinny być kierowane i koordynowane przez najbardziej doświadczonych fachowców, aby zapewnić optymalne wykorzystanie ich możliwości rozpoznawczych. Różnorodność źródeł, działających według jednego planu zbierania informacji umożliwi weryfikację dostarczanych informacji oraz pozwoli pokonać urządzenia bezpieczeństwa działań przeciwnika.

Działalność rozpoznawcza powinna być prowadzona w czasie pokoju, kryzysu i działań bojowych, a wszystkie jej elementy powinny wzajemnie się uzupełniać (spełniać kryteria) w zakresie:

przestrzeni – żeby zapewnić pokrycie wszystkich rejonów, umożliwiając wykrycie przeciwnika wszelkimi możliwymi środkami;

czasu – żeby zapewnić ciągłość działań rozpoznawczych;

interoperacyjności – wszędzie gdzie to możliwe;

różnorodności – różne rodzaje sił i środków rozpoznania.