Patrol

Patrolowanie jest podstawowym zadaniem piechoty. Patrol jest podstawowym narzędziem jakim dysponuje dowódca do wykonania zadań. W najprostszej formie Patrol jest bezpiecznym sposobem przemieszczania
się z punktu A do B w terenie gdzie jest możliwy kontakt z przeciwnikiem. Patrol może również stanowić część bardziej złożonych zadań jak na przykład zasadzka która składa się z patrolu na miejsce zasadzki, zasadzki właściwej i patrolu powrotnego po zakończeniu akcji.

Wyróżniamy następujące rodzaje patroli: 

1. Patrol do kontaktu z przeciwnikiem
2. Patrol rozpoznawczy
3. Patrol stacjonarny

Podczas działań operacyjnych na poziomie taktycznym, siła ognia nowoczesnej broni automatycznej  weryfikuje wszelkie błędy popełnione przez żołnierzy. Poprawna technika przemieszczania się w terenie stanowi o bycie oddziału. Poruszanie się w terenie, lub patrolowanie jest umiejętnością która musi być opanowana przez poszczególnych członków oddziału na bardzo wysokim poziomie. Grupa żołnierzy przemieszczających się w terenie z użyciem poniższych technik, nazywana jest patrolem.  Technika poruszania się w terenie składa się z umiejętności ustawiania stóp na podłożu, skrytości poruszania się, odstępem pomiędzy żołnierzami, skanowaniem sektorów ogniowych oraz wzajemnym ubezpieczeniem. Grupa żołnierzy stosujących te techniki, i poruszająca się w danym szyku, tworzy formacje patrolową. 

Wszystkie opisane techniki jak i cała taktyka prowadzenia walki, nie jest szablonowym stereotypem. Płynnie zmienia się w zależności od dwóch podstawowych czynników:

 TEREN i PRZECIWNIK

Ten uniwersalny modyfikator może być zastosowany do każdego aspektu prowadzenia operacji. Podczas patrolowania, zmieniające się warunki terenowe będą dyktować zmianę odstępu, formacji patrolowej itp. a prawdopodobieństwo kontaktu z przeciwnikiem jak i również jego uzbrojenie, liczebność i znana metoda działania dyktują opcje taktyczne dostępne dla dowódcy.

Drużyna składa się z 7-10 żołnierzy jest najmniejszym elementem który porusza się w terenie w formacji patrolowej. D-ca drużyny, w oparciu o wspólne umiejętności każdego żołnierza musi kontrolować swoją drużynę. Kontrola odbywa się przede wszystkim za pomocą sygnałów patrolowych. Ponadto głównym narzędziem kontroli jest rutyna patrolowa – każdy żołnierz wie gdzie znajduje się jego miejsce w formacji i co jest od niego oczekiwane, oraz uniwersalna zasada “rób to co ja robię”.

Jeżeli zwiadowca się zatrzymuje, reszta drużyny również się zatrzymuje. W dobrze przeszkolonej  drużynie, sprawnie przekazującej znaki patrolowe nie jest wymagany kontakt wzrokowy d-cy z każdym podwładnym. Radiostacje, jeżeli są na stanie, powinny być używane jedynie w wyjątkowych wypadkach. Wyróżniamy dwie techniki poruszania się w terenie: Gdy kontakt jest wysoce prawdopodobny Gdy kontakt jest pewny Od momentu desantowania do momentu ekstrakcji, podczas działań wojennych, kontakt z przeciwnikiem   w terenie jest wysoce prawdopodobny jako że aktualna pozycja wszystkich możliwych zagrożeń nie jest nigdy znana niezależnie od poziomu przeprowadzonego rozpoznania. Zatem patrol zawsze porusza  się zakładając że kontakt z przeciwnikiem może w każdej chwili nastąpić. Technika ta ma na celu  stworzenie optymalnych warunków do zniszczenia przeciwnika w razie kontaktu oraz dla przetrwania  oddziału.

Prędkość poruszania: Jest wiele czynników które wpływają na prędkość poruszania patrolu w strefie operacyjnej. -Teren i roślinność -Czas przeznaczony na wykonanie zadania. -Operacje przeciwnika -Dzień/noc. -Warunki atmosferyczne. -Zachowanie ciszy jest kluczem do sukcesu patrolu. Z praktyka można się poruszać w terenie z  -dostateczna prędkością w prawie zupełniej ciszy. Średnia prędkości poruszania patrolu to:                          1.Teren Zamknięty –      1000m –  3000m na dzień             2. Teren Otwarty    --     3000m -- 10 000m na dzień W zależności od aktywności przeciwnika patrol powinien zawsze poruszać się  w tzw.: “skokach taktycznych”. W terenie zamkniętym i podczas bez księżycowych  nocy, skoki nie powinny być dłuższe niż 50m. Skok taktyczny to po prostu niewielki  odcinek który przemierza patrol, po czym się zatrzymuje.  Takie postoje należy robić w celu sprawdzania nawigacji,  odpoczynku żołnierzy oraz prowadzenia nasłuchu. W terenie otwartym długość każdego  skoku powinna wynosić do 300 metrów. Źródło: SPECOPS ''Autorzy serwisu SPECOPS nie ponoszą odpowiedzialności za wykorzystanie, prawidłowe lub nie, zawartych tu informacji.  Wszystkie operacje w terenie niosą ze sobą element ryzyka. Informacja jest prezentowana tylko dla celów edukacyjnych.  Informacje i wiadomości zamieszczone na serwisie SPECOPS pochodzą wyłącznie z ogólnodostępnych źródeł:  książek, opublikowanych podręczników wojskowych oraz Internetu.''